Posted on Facebook on MARCH 24, 2014
before my flight going to Taiwan...
my last note, made in the Philippines... sa susunod imported na.. ahahaha...
WHAT'S ON MY MIND?!?
hmmmm.. few hours na lang wala na ko sa pilipinas...
few hours na lang iba na environment ko...
few hours na lang iba na kasama ko hanggang sa mga susunod na araw...
few hours na lang iba na takbo ng buhay ko...
parang ang hirap isipin...
parang kailan lang tinatanong pa lang ako ni mama kung okay lang sakin mag-abroad... kung gusto ko daw mag taiwan... ang sagot ko??
edi "AYAW"... ayuko, kung mag-aabroad man ako sa ibang country, ibang trabaho at sa ibang pagkakataon.. pero wala ehhh, no choice... dun din bagsak ko... hahaha
katawa si mama, tinanong pa ko kung gusto ko daw ba?, e siya din naman nasunod.. ahaha..
pero sabi nga nila "mother's know's best"... sabagay, after kong mkagraduate ng college super thankful aq sknya dahil narating ko kung nasaan man ako ngayon...
ngayong itatry ko to, malay ba nating magugustuhan ko din ang career na to tulad ng pagtanggap ko sa B.S. Nursing na course ko and eventually minahal ko na din...
nung unang narinig ko ang abroad.. ang saya ko..
makakasakay ako ng airplane,
makakameet ako ng foreigner, mkakatuntong aq ng ibang country
at.... at.... mapapalapit na ko sa kinaroroonan ng meteor garden cast...
grabe...
kala ko noon ganun kasimple lang ang lahat..
Magiging madali gaya ng nabivisualize nang isip ko
Pero noong nag-uumpisa na kong kompletuhin ang mga requiremnts ko, unti-unti kong nararamdaman ang lungkot at kaba... ang dami ko kasing "AKALA"
akala ko wala akong mararamdamang home sick dahil high school pa lang ako, nag abroad na si mama...
nung magcollege naman aq, kung saan-saan na ko nakatira, apartment/ boarding house ng mga friends & classmate ko...
nung magtrabaho na aq, nagbed space naman ako... So I thought, I have nothing to worry about ...
But all of those thought turns out wrong...
Mas malala pa pala sa homesick na yun yung mararamdaman ko lalo na pag naiisip kong walang banal na gawain sa pupuntahan ko...
Mas mapapadali siguro ang lahat kung alam kong may banal na gawain ng JESUS MIRACLE CRUSADE INTERNATIONAL MINISTRY akong dadatnan...
Naisip ko tuloy na hindi pagpapala tong trabaho na ibinibigay sakin ng mahal na Panginoon.
Naisip ko, isa itong napakahirap na pagsubok para sakin...
Pagsubok kasi:
...Kailangan kong bumaba ng choir
...walang gawain doon ng JMC
...Sinusubok ako ng mahal na Panginoon kung hanggang saan ang faith ko
...Kung kakayanin kong panindigan ang faith ko kahit na nasa malayo ako
At kung anu-ano pa...
Kahi na hindi pa ko complete requirements pero grabe na ang tulo ng luha ko everytime na mag-isa ako at maiisip kong hindi na ko makakaattend, di na ko makakajoin ng choir singing at hindi na ako singles choir member...
On my 4th, 3rd, & 2nd weeks before ng scheduled flight ko pa-grabe ng pa-grabe yung lungkot na nararamdaman ko... Dumagdag pa yung mga comments nung nakaalam...
Dumating pa sa point na habang umaawit ako kasama ng singles choir sa riser at kumakanta ng Prince of Peace e tumutulo na yung luha ko, as a result ayun mali-mali choreo ko...
Next sunday naman etong si ate arnz kung anu-ano pinagsasabi nung practice, halos gusto ko na nga umiyak dun, pero good thing kinaya ko pang pigilan so I decided not to join the choir singing on that day.
Ayokong magkamali ulit ng choreo, baka kasi umiyak nanaman ako habang kumakanta ng Ancient of Days.
I walked faster than usual...mabilis na ko maglakad pag ordinary walk ko lang, pero nabreak ko pa rin yung record ko
Ramdam ko kasing tutulo na luha ko, pag akyat ko ng stair tinanong pa ko ni ate jo, ayun natuluyan yung luha kong pumatak. Good thing kasi solemn song na yung inaawit ng youth choir...
Parang ang bilis ng mga araw!
Another sunday had passed at dumating na si 2nd to the last sunday, sinikap kong makajoin ng choir singing & we sang King of Majesty ...
1st stanza palang tumulo na naman yung makulit kong luha. Gusto ko ng dukutin yung panyo ko at itulak pabalik sa mga mata yung luha ko pero ayaw kong gumalaw.
Kaya tingala, tingala at tingala ang pinag gagawa ko...
Sobra-sobrang luha lumabas sa mata ko, panu ba naman kasi yung lyrics, di ko alam kung panu ko ieexplain yung feeling ko nun...
Stanza 1
YOU know that I love You
You know that I want to know You so much more
More than I have before
(panu ko na gagawin to kung mapapalayo ako sa church?)
This words are from my heart
This words are not made up
I will live for You
I' am devoted to You
(dearest Lord Jesus, I really meant this lyrics... Ayun blurred na paningin ko)
pre chorus
King of Majesty
I have one desire
Just to be with You my Lord
JUST TO BE WITH YOU MY LORD
(nagkochoreo pa ko pero wala na atang boses na lumalabas sa pagkanta ko..ngongo na kasi ako..)
Chorus
Jesus You are the Savior of my soul
And forever and ever I'll give my praises to You
Inulit pa yung song at nairaraos ko naman,at habang kumakanta isa lang ang naiisip ko...
Bilang na ang mga araw ko na mkakaawit sa banal na pulpito, sa riser na kinatatayuan ko ng mga sandaling yun kasama ang grupo na sobrang minahal ko for 5 years and 10 months + 4 months as under observation...
pero syempre di kompleto ang pag-awit kapag di nagkamali ... at ayun... Poofffff, may mali nanaman...
Grabe, di ko mapigil pag iyak ko nun..
Nagmadali nanaman ako bumalik sa duty ko sa 1st aisle, todo punas ng luha, pero lumuluha pa rin...
Jesus Finest Generation Choir singing na...
Continuation ng pagluha with murmur on the side(patawarin talaga ako ng mahal na Panginoon)
Kinausap ko ulit ang mahal na Panginoon, sabi ko
"bat kasi kailangan ko pang umalis, diba pwede Mo naman po akong pagpalain kahit dito lang sa pilipinas? Bakit sila, bakit sila pinagpala naman dito so bakit hindi ako?...
Pwede po bang pahirapan Mo na lang po ako sa mga requirements ko?
Ayoko ng umiyak...
Pero nawawala yung lungkot ko everytime na maaalala kong ipinagpray ako ni bel.kuya wil during bonding namin.. Ang sarap sa pakiramdam..
Natapos yung service, nagbonding, picturan kwentuhan at nagpractice ng iaalay sa friday. Ang matagal ko ng request na "I keep falling in love".
Dumating ang thursday, nagpunta ako ng fasting house sa sauyo at naiyak nanaman ako habang kausap si nanay mila... Mejo nacomfort naman ako sa mga sinabi ni nanay..
After magpuri, manalangin, nagbasa ako ng bible at ang saya ko kase mejo stress reliever yung verse na pinabasa ng mahal na Panginoon...
PSALMS
115:12 The LORD hath been mindful of us:
he will bless us;
he will bless the house of Israel;
he will bless the house of Aaron.
115:13 He will bless them that fear the LORD, both small and great.
115:14 The LORD shall increase you more and more, you and your children.
115:15 Ye are blessed of the LORD which made heaven and earth.
Nagbigay pa ng mga verses si nanay mila kinabukasan at nagshare pa ng mga words of encouragement...
& I was so blessed...
Ever since talaga, ang fasting house ang takbuhan ng mga Christian ng JMCIM brethren...
Mejo ok na pakiramdam ko..
Feeling ko kakayanin ko na to, ready na talaga ako..
Tama sila "God has a better plan than we have for our selves"
Di ko man alam kung anu yun, siguradong may purpose ang mahal na Panginoong Hesus kung bakit Niya ako pinahintulutang makaalis ng bansa...
& I' am looking forward to see what it is...
Sabi nga sa song
"God is too wise to be mistaken
God is too good to be unkind
So when you don't understand
When you don't see His plan
When You can't trace His hand
TRUST HIS HEART"
my 2nd to the last friday service,
Pinagpala kaming maialay yung song na prinaktis namin.
Salamat sa mga effort ng mga nakasama ko natuloy ang isa sa request kong song..
Salamat din kahit na hindi nakajoin yung iba, alam ko namang ginawa nila yung best nila para madamayan kami..
Higit sa lahat, salamat sa mahal na Panginoon, sa pagkakataon na maalayan Siya ng papuring awit at sa talentong ipinagkaloob Niya kahit na hindi kami karapatdapat para sa mga pagpapalang ito.
Nakapagtestify din ako...
Salamat sa mahal na Panginoon mejo ok na ko..
Salamat sa panalangin ng mahal na pastor Wilde Almeda (a true man of faith)
Sunday service na ulit..
My last sunday service...
We sang My Redeemer lives..
Buti na lang magaan na pakiramdam ko...
Di na ko umiiyak during joyful song...
Di rin ako nagkamali sa choreo...
During our solemn song
"Hossana"
Kung dati puro kalungkutan talaga yung naramdaman ko for 3 consecutive sundays, this time
My heart filleds' with thankfulness and joy...
Habang umaawit sa mahal na Panginoon, ang nasasabi ko na lang
"SALAMAT"
Salamat mahal na Panginoon dahil isa ako sa kinahabagan Mo na mapabilang sa grupo ng Singles Choir...
Salamat po sa masayang choir days ko kasama tong mga to...
Pagpalain Nyo pa po ang mga papuring awit na aawitin nila at patuloy na kahabagan ang bawat isa...
I'll treasure all those moments na kasama ko sila...
Salamat po...
THAT'S HOW I SUFFERED FROM MY HOMESICKNESS SPIRITUALLY...
Di ko alam kung anu kakahinatnan ng pag alis ko in the future, but I know how our dearly beloved and honorable pastor kneeled, fast and pray for us...
Kaya alam ko na san man ako makarating, ang mahal na Panginoon ang kasama ko..
I' am going to trust all His plan, though dati ang tingin ko sa pag alis kong ito ay trials at hindi blessing...
All I' am praying as of now is for my faith won't fade until His coming..
Na manatili ang takot ko sa Kanya (sa mahal na Panginoon) kahit nasa malayo ako...
Paalalahanan Niya ako tuwing magkakamali at magkukulang..
Patuloy na Tuwirin, ibigin at patawarin sa lahat ng oras...
Sabi nga sa kanta ni gary v.
"Teach me to trust in You with all of my heart
To lean not on my own understanding
I just forget He only give what I can bare
take me out of the dark my Lord
Cause I don't want to be alone
So take me out of the dark my Lord
I don't wanna be there"
These lines from different songs will be my strength to overcome my trials as I go on to my new journey;
"We've got a victory
Eerything will be alright, alright
Cause we're on the winning side"
"I'll never forget what You've done for me
I'll always remember how You set me free
Down through the years You never failed me yet
I'll never forget"
Everyday with You Lord is sweeter than the day before
Mamimiss ko tong kantahin
"Glad to be in God's service (3x)
One more time"